Możemy zaprzyjaźnić się z naszym światem. Zamiast wypierać lub znieczulać ból, jaki odczuwamy z powodu jego cierpienia, możemy okazać mu szacunek. Nie musimy obawiać się udręki, która się z tym łączy; nie jest to słabość ani choroba. Ten ból w sercu jest miarą naszej przynależności – i naszej troski. One zaś są bramami do uzdrowienia, które niesiemy, gdy spotykamy się jako obywatelki i obywatele planety.
– Joanna Macy, Świat we mnie, ja w świecie. W stronę planetarnego przebudzenia, Wydawnictwo Współbycie, Warszawa 2024, s. 251.