Druga połowa lata w Lesie Wolskim to czas, gdy przyroda nadal tętni życiem, choć tempo pewnych procesów życiowych zaczyna zwalniać w porównaniu z wiosną i początkiem lata. W sierpniu drzewa liściaste, takie jak dąb, buk czy klon, kontynuują fotosyntezę, choć intensywność tego procesu ulega zmniejszeniu. Słońce znajduje się niżej na niebie, a dni stają się krótsze, co ogranicza ilość dostępnego światła. Mimo to, drzewa wciąż aktywnie absorbują dwutlenek węgla i przetwarzają go w cukry, które są wykorzystywane do produkcji energii oraz wzrostu.
O tej porze roku drzewa nadal przyrastają na długość, czy jak kto woli, na wysokość, jak również na grubość. Wzrost ten, zwany przyrostem wtórnym, zachodzi dzięki tkance, którą nazywamy kambium. Jest to warstwa żywych komórek tworzących miazgę twórczą. Wyobraźcie sobie drzewo od środka. Na przekroju poprzecznym jego pnia kambium znajdziecie pomiędzy korą a drewnem. W drugiej połowie lata powstaje przyrost późny lub letni, charakteryzujący się wąskimi i ciemniejszymi słojami przyrostów rocznych. Komórki powstające w tym okresie są mniejsze i mają grubsze ściany, co zwiększa wytrzymałość drewna.
W tym okresie roku także aktywność fauny leśnej jest wyraźnie zauważalna. Wiewiórki, najczęściej spotykane mieszkanki lasu, intensywnie gromadzą zapasy na zimę. Zbierają orzechy laskowe, nasiona i żołędzie i zakopują je w różnych miejscach lasu. Jest to dla nich kluczowy czas na zgromadzenie odpowiedniej ilości pożywienia na nadchodzące miesiące, w których dostęp do jedzenia będzie ograniczony.
Sójki, ptaki o charakterystycznym, pstrokatoniebieskim upierzeniu, również aktywnie poszukują pokarmu. Są to ptaki wszystkożerne, które chętnie zjadają nasiona, owady a nawet małe kręgowce. W drugiej połowie lata ich dieta staje się bardziej różnorodna, a one same stają się bardziej widoczne, gdyż właśnie wtedy zbierają zapasy na zimę, podobnie jak wiewiórki. Sójki są także znane z tego, że gromadzą i ukrywają żołędzie, co przyczynia się do rozprzestrzeniania dębów w lesie.
Jeże, charakterystyczne ssaki występujące w lesie, w sierpniu zaczynają intensywnie przygotowywać się do hibernacji. Ich aktywność skupia się na zdobywaniu jak największej ilości pożywienia, głównie owadów, ślimaków i małych kręgowców, dzięki czemu gromadzi zapasy tłuszczu pod skórą. Żeby dobrze przygotować się do zimy, jeż, w stosunkowo krótkim czasie, musi co najmniej podwoić swoją wagę. Dzięki temu będzie w stanie przetrwać okres hibernacji, kiedy metabolizm zwierząt znacząco zwalnia.
Druga połowa lata w Lesie Wolskim to czas intensywnych przygotowań do nadchodzącej jesieni i zimy, zarówno wśród roślin, jak i zwierząt. Drzewa spowalniają proces fotosyntezy i przyrostu, przygotowując się na okres spoczynku a zwierzęta gromadzą zapasy i dostosowują swoje zachowania do zmieniających się temperatury. To okres przejściowy, pełen aktywności, który jest kluczowy dla przetrwania całego ekosystemu leśnego w nadchodzących, trudniejszych miesiącach.
