Biodróże

Biodróż wychodzi z założenia, że w miastach wszędzie obok Homo sapiens żyją jacyś mali Inni, którzy zasługują na uwagę, czyli na świadome sąsiedztwo. Czasem, żeby ich dostrzec, potrzebujemy lupy powiększającej, czasem lupy pomniejszającej. Innym znów razem zwyczajnej wrażliwości i uważności. Kiedy to się już uda, spędzamy godzinę w jednym miejscu przeżywając różne rodzaje zdziwień i zachwytów

Biodróż nie jest jednak tylko obserwacją, raczej spotkaniem. Świadomym sąsiedztwem. Jest renegocjacją piękna. Dlatego staje w obronie tego, co dotychczas uważano za brzydkie. Jest świadomym praktykowaniem zdziwienia i zachwytu, co prowadzi do szukania nowego języka opowieści o świecie. A to sprzyja nadawaniu Nieistotnemu Jego zasłużonej rangi. Jest także świadomą pracą zmysłów, utrwalaniem dobrych przeżyć w ciele w oparciu o radość, praruchy i budowę anatomiczną człowieka, która sprzyja podglądaniu, chowaniu się i recepcji pozytywnych bodźców abiotycznych i biotycznych. Biodróż prowadzi do katharsis.

Biodróż jest także opowieścią raczej niż tylko spacerem studyjnym czy wycieczką sensoryczną. Jest improwizacją, w której biotop to scena a biocenoza bohaterowie i aktorzy. Tekst bierze się wprost z krajobrazu, z ekosystemu, z biologii ludzi oraz ich sąsiadów. Biologii, która niespodziewanie zyskuje tu rangę biografii. Scenariuszem takiej opowieści może być mapa topograficzna z naniesionymi stanowiskami różnych żyć nazywanych biosami. Powstaje właściwie nowy gatunek literacki.

Pójdziemy, gdzie nas oczy poniosą, ale nie za daleko. Raczej do jakiegoś „tutaj” niż odległego „tam”. Pamiętajcie o wygodnym ubraniu i odpowiednim obuwiu, dostosowanym do warunków atmosferycznych. Można wziąć ze sobą niewielką matę lub koc, na którym będzie można usiąść, środek na kleszcze i komary, termos z herbatą lub butelkę z wodą.

W przypadku warunków pogodowych uniemożliwiających bezpieczne poruszanie się po lesie, zajęcia zostaną odwołane, przeniesione na inny termin bądź odbędą się wewnątrz budynku.